it´s the final countdown..

the danish queen is landing, once again. This photo is from her first trip to Iceland in 2004. This was her first bite of dried fish and her first taste of Iceland.. she has been addicted ever since. She keeps coming back - and we like!

Píkusögur..

Fór að sjá píkusögur í kvöld og svakalega er þetta flott stykki! ég hef sko farið áður, fór í Reykjavík og fannst alveg magnað. Það myndaðist einhvern veginn svo flott og náin stemming þó að það væru svona margir í salnum.

Þess vegna ætlaði ég ekki að nenna í kvöld, fyrst ég var búin að fara og ég vissi heldur ekki alveg hvernig þetta yrði í samkomuhúsi í borgarnesi.. ég ákvað nú samt að druslast til að fara, til að sýna lit. svo var þetta bara alveg magnað.. og eiginlega ennþá magnaðra þegar maður þekkir næstum öll andlitin í salnum og konurnar sem eru að leika líka. þá verður þetta enn nánara og merkilegra.

langaði bara að deila með ykkur.. og allir að skella sér :)

i ok

það að mig langi í drykk fyrir hádegi á miðvikudegi segir kannski ýmislegt um daginn.. eða mig.. eða starfið mitt.. allavega verður fínt þegar þessi dagur er að kveldi kominn..

Heiðrún recently..

munið þið eftir þessari mynd sem var tekin af Whitney á bensínstöð um daginn.. það var sirka svona sem ég leit út í nótt þegar ég stóð fyrir utan heilsugæslustöðina í borgarnesi og var að bíða eftir næturlækninum - mér hætti næstum því að vera illt þegar ég áttaði mig á hrikalegum útgangnum á mér.. Ullarsokkar, grænköflóttir skór, bláar náttbuxur, hvítur hlýrabolur, enginn brjóstahaldari, síð mokkakápa, hálfblautt hár með sjampói í.. Ég var farin að halda að læknirinn á næturvaktinni hefði séð mig úr fjarska og ákveðið að keyra í burtu..

Ástæðan fyrir veru minni þarna var semsagt að ég festist í hálsinum eina ferðina enn. Það hefur komið fyrir mig áður og þeir sem hafa séð mig í því ástandi vita að það er ekki lekkert. Ég labba einhvern veginn eins og hringjarinn frá Notre Dam, með hausinn á hlið, ég get lítið talað og ég get ekki kyngt, svo ég slefa. þessu fylgja svakalega miklar kvalir svo ég fer yfirleitt líka að grenja, þannig að þeir sem vilja geta reynt að sjá fyrir sér heildarmyndina.. Hinir sem ekki eru orðnir 16 eða bara einfaldlega treysta sér ekki til þess að leggja saman tvo og tvo, skulu láta það eftir sér

Í fyrsta sinn sem ég fékk þetta, beið ég svo lengi á bráðamóttökunni að þetta lagaðist af sjálfu sér.. og ég sem hafði setið þarna slefandi á stól í marga klukkutíma, rétti bara allt í einu úr hausnum, stóð upp og labbaði út (spurning hvað fólkið í kring hefur haldið.. að ég væri bara svona þreytt að bíða að ég nennti ekki að gera þetta upp lengur, haha)

í gær var öðrum og harðari aðferðum beitt og á tímabili hélt ég að læknirinn ætlaði að slíta af mér hausinn! ég lá þarna á bekk og hann togaði og togaði og togaði í allar áttir og sagði við mömmu "haltu fótunum á henni margrét" því ég emjaði og veinaði og barðist um á hæl og hnakka (ég er guðs lifandi fegin að hafa aldrei verið í íþróttum, þar sem meiðsli eru daglegt brauð, ég væri ekki vinsæl hjá öðrum liðsmönnum) þegar hann var búinn að toga og toga og ég fann að klemman var að losna, þá sagði doktorinn "ég held svei mér þá að þetta sé bara verulega slæm hálsbólga" haha - ég veit ekki með ykkur en svona bráðahálsbólgu hef ég aldrei heyrt um.

eftir nóttina er ég semsagt fegin að læknum ber skylda til að hjálpa öllum, sama þó útgangurinn á þeim sé eins og á krakkhóru úti í löndum :)